Hallo allemaal,
We zijn weer terug in het kikkerlandje!
Het is wel een heel stuk sneller dan gepland, maar soms lopen de dingen iets anders.
Bar is namelijk weer zwanger!, daar zijn we blij mee, maar ze is zo ziek van de zwangerschap dat ze na ongeveer drie weken kotsen in de camper en twee ziekenhuisbezoeken in Ankara het wel gezien had.
Het leek ons handig, zwanger onderweg, maar deze zwangerschap loopt wat anders dan die van Zazou.
We hebben nog geen nieuw telefoonnummer, die krijgen we aan het eind van de maand.
Als we een nieuw nummer hebben mailen we die door.
We zijn wel mobiel te bereiken op 06-14444845.
Groetjes en tot ziens/bels,
Ed, Bar en Zazou
donderdag 17 januari 2008
maandag 17 december 2007
Bericht 17
Dag 312 ma 3 dec 2007
Rond 12.30 gaan rijden richting Ankara.
Om 20.30 kwamen we aan bij de “camping” dit was een vijf sterren hotel waar je op de parkeerplaats kon staan met stroom en water voor € 17, en als je van de douche, sauna, zwembad en de hamam gebruik wilde maken was het € 25, niet echt goedkoop dus, maar toch gedaan.
Het was qua weer een hele omslag, het vroor!
Dag 313 di 4 dec 2007
Vanochtend met een Dolmus (klein soort stadsbus) naar het centrum gegaan, dit is een half uur rijden, dus we gaan morgenochtend met de camper naar de stad om te kijken of we een ander plekkie kunnen vinden meer in de stad en voor weinig of geen centen, want Bar kwam spierwit en hondsberoerd uit de Dolmus.
Ankara komt op ons over als een zeer chaotische stad, we hadden een soort zakelijkheid verwacht omdat iedereen die we er over gesproken hebben zei dat het vol stond met overheidsgebouwen.
Die hebben we vandaag niet gezien, het heeft een armoedige uitstraling.
De mensen zijn ook wat stugger en spreken geen woord Engels, er komen hier blijkbaar weinig tot geen toeristen.
We zijn op zoek gegaan naar een extra kacheltje, want de camper verwarming begon een beetje rare bijgeluiden te geven, en Bar wordt er ook altijd een beetje benauwd van omdat hij warme lucht blaast (wat natuurlijk stofdeeltjes doet opwaaien).
Met deze lage temperaturen moeten we niet zonder verwarming komen te zitten!
We wilden zo’n (voor Nederland) ouderwets ding met twee van die gloeibuizen die rood worden en warmte stralen.
Hier in Turkije zie je bijna niet anders, want ze zijn goedkoop, klein en geven een heleboel warmte.
We hadden er snel één gevonden voor € 14,50, mooi!
Aan het eind van de middag weer terug met de Dolmus naar het hotel, dat ging ook niet makkelijk want er staan een stuk of honderd van die busjes en dan moet je wel de goeie eruit pikken die richting het hotel rijdt, dus na veel handen en voetenwerk hadden we het goede busje.
In de camper weer eens lekker gekookt en de kachel uitgeprobeerd.
Werkt perfect, op één buisje krijgt hij het 21 graden, hebben we mooi een backup als de camper verwarming er mee stopt en Bar wordt hier helemaal niet benauwd van.
Dag 314 wo 5 dec 2007
Vandaag eerst de camper weer geleegd en gevuld en nadat Bar zich weer een beetje beter voelde ( ze was weer kotsmisselijk en moe).
Het misselijke en de vermoeidheid komen niet uit de lucht vallen en is zeker geen gevolg van een voedsel vergiftiging, maar……… we zijn zwanger!!
Als alles goed gaat, want het is nog maar heel pril, en dus afwachten, krijgt Zazou rond 23 juli een broertje of zusje.
We zijn aan het eind van de middag naar het centrum gereden.
We vonden een goede plek in het centrum op een bewaakte parkeerplaats bij een restaurant waar we stroom en water kunnen pakken.
Er kwam zelfs een elektricien die stroom van een lantarenpaal aftapte zodat we daar stroom van konden pakken, dat zal je in Nederland niet overkomen!
Daarna wat gegeten en Sinterklaas gevierd in de camper.
Zazou stond erg te kijken dat Sinterklaas (ik) zomaar cadeautjes de camper ingooide.
Ze was er allemaal erg blij mee.
De kitsch barbiepop die we op het laatste moment bij een benzinepomp hadden aangeschaft viel het beste in de smaak.
Dag 315 do 6 dec 2007
Vandaag naar het museum of Anatolian Civilisations.
Bar was weer zo ziek, maar wilde toch mee.
Het was een mooi museum met veel mooie oude beeldhouwwerken, sierraden, keramiek en brons.
Daarna zijn we naar het etnografisch museum gegaan.
Dit was erg klein, maar had wel een hele mooie collectie textiel, sierraden, glas, keramiek en hout.
Daarna weer terug naar de camper waar Zazou en ik in het restaurant gegeten hebben, Bar voelde zich nog steeds niet lekker dus ging niet mee.
Dag 316 vr 7 dec 2007
Vandaag was Bar weer heel beroerd, dus wilde in de camper blijven.
Ik ben naar de Iraanse ambassade gegaan om te kijken of de visa’s die we in Istanbul hadden aangevraagd al klaar lagen.
Het was een gok omdat ik niet wist of Bar en Zazou er bij moesten zijn, maar gelukkig was dit niet nodig.
Het ging soepel, wel weer een papierwinkel en een telefoontje naar de ambassade in Istanbul, maar anderhalf uur later stond ik buiten met drie toeristenvisa’s.
We hebben heel veel mazzel want ze geven bijna geen toeristenvisa’s af, alleen transitvisa’s.
Op een transitvisum mag je maar zeven dagen in Iran zijn, wat voor ons dus plankgas door het land racen zou betekenen.
Op een toeristenvisum mag je dertig dagen in Iran zijn, wat ons de gelegenheid geeft redelijk rustig door het land te gaan.
Toen ik weer in de camper was ben ik even later weer in een taxi gestapt om naar het hoofdpostkantoor te gaan om te kijken of het pakketje met neusspray die mijn vader had opgestuurd al was gearriveerd.
Bar heeft i.v.m. de zwangerschap andere neusspray nodig, en die is niet verkrijgbaar in Turkije.
In het postkantoor waren 73 wachtenden voor me, maar ze weten hier wel van aanpakken want met twintig minuten was ik aan de beurt.
Alleen stond ik ook snel weer buiten want het was niet het goede postkantoor!
Weer in de taxi naar de andere kant van Ankara naar het goede kantoor.
Drie loketten verder was ik bij de goede afdeling, maar het pakketje was er nog niet.
Die kans was groot, maar nu weet ik wel waar ik moet zijn.
Daarna weer terug en gekookt in de camper.
Dag 317 za 8 dec 2007
Vanochtend was Bar ook niet lekker, maar ze wilde toch proberen de stad in te gaan.
We zijn naar de Citadel gegaan, dit is het oudst deel van Ankara en zou het meest interessante deel zijn.
Nou, dat viel erg tegen.
We kwamen net buiten de Citadel het museum voor transport tegen waar we even zijn gaan kijken, maar Bar voelde zich zo beroerd dat we weer snel naar de camper terug zijn gegaan.
Dag 318 zo 9 dec 2007
De hele dag met zijn drietjes in de camper gebleven na het kotsavontuur van gisteren hadden we niet zoveel zin in een herhaling en het is eigelijk altijd erg gezellig een dagje in de camper.
Zazou is lekker bij mij in bed gekropen en Ed bezorgde crackers op bed om de eerste opkomende misselijkheid de kop in te drukken. Daarna ben ik weer in slaap gevallen, dat gebeurd me de laatste dagen steeds vaker.
Toen ik wakker werd stond er een geroosterd broodje met ei op me te wachten.
Het is echt door Ed zijn lieve zorgen en de vrolijkheid van Zazou dat ik het allemaal een beetje volhoudt.
Ed en Zazou hebben veel spelletjes gedaan en elkaar lekker geamuseerd ik heb de hele dag op bed gelegen en van hun genoten op afstand en zo was de vermoeidheid/misselijkheid goed te verdragen en geen kots-toestanden.
Lekker nog een filmpje gekeken, Bedankt Jordy en Maroes!!!
Ed heeft pannenkoeken voor ons gebakken, heerlijk!!!
De laatste dagen, zeker als ik me rot voel, begin ik steeds meer naar huis te verlangen.
Naar vrienden en familie en simpele dingen als een kampioentje met brie en een lekker warm bad en het gewoon weten waar je bed staat.
Het zullen de hormonen wel zijn en/of een dood punt, we zijn nu natuurlijk al bijna zeven maanden weg.
Vanavond hebben we onze ouders, zusje en tante verteld over het heugelijke feit dat Zazou een broertje of zusje gaat krijgen.
Iedereen was heel enthousiast, van Cees en Truus hebben we nog geen reactie gehad want die waren net in het vliegtuig gestapt, dus die krijgen een leuk smsje als ze uitstappen.
Dag 319 ma 10 dec 2007
Vanochtend ben ik naar de man van het restaurant gegaan om te vragen of hij het ziekenhuis wilde bellen, want ik wist niet of we een afspraak moesten maken, of gewoon binnen konden lopen.
Hij heeft daarop zijn huisarts gebeld om te vragen wat het beste ziekenhuis was, die raadde ons nog een andere privé kliniek aan dan die wij gevonden hadden.
Hij heeft gebeld en een afspraak gemaakt, super!
Wij met de taxi naar het ziekenhuis.
Het was een heel mooi ziekenhuis, het leek wel een vijfsterren hotel.
We werden meteen opgevangen door iemand die de buitenlanders hielp en dingen voor ons vertaalde, dat kom je in Nederland niet tegen.
De gynaecologe was ook erg grondig, ze heeft een echo gemaakt en bloed en urine afgenomen voor onderzoek.
De echo was op zich goed, het hartje klopte en wat dicht moest zijn was dicht.
Voor de rest was er nog niet veel te zien, alleen zag ze een vlek in de baarmoeder die ze niet vertrouwde.
De vlek kon wat bloed zijn en dat moet verdwijnen anders is er grote kans op een miskraam.
Bar moet de hele week op bed blijven en veel drinken om het bloed te laten verdwijnen en dan moeten we volgende week weer terug komen om het te laten checken.
Een spannende week dus en nog een week hier in die weinig interessante stinkstad.
Toen we weer buiten stonden moest Bar meteen kotsen, en door het kotsen heen vroeg ze of ik wist of de Mc Donalds in de buurt was, want daar wilde ze eten!?
Ik ben gek op de Mc, maar als ik misselijk ben moet ik daar niet aan denken, maar goed, wij in de taxi naar de Mc.
Daar hebben we gegeten en zijn toen weer terug gegaan naar de camper.
Dag 320 di 11 dec 2007
Vandaag niet veel gedaan, Bar heeft wat gekotst en ik heb wat huishoudelijke dingetjes gedaan.
Dag 321 wo 12 t/m zo 16 dec 2007
Niet veel gedaan Bar was kotsmisselijk en moest op bed blijven en ik ben elke dag even met Zazou naar het winkelcentrum geweest om haar te laten uitrazen in het speelparadijs.
Dag 326 ma 17 dec 2007
Vandaag weer naar het ziekenhuis geweest om te kijken of het bloed bij Bar weg zou zijn en voor de bloedonderzoek uitslagen.
Alles was in orde, het bloed was weg, en het kindje was goed gegroeid van 0,57cm naar 1,26cm.
Het bloedonderzoek was ook allemaal goed, dus het is nu weer een gewone zwangerschap.
Voor Bar is er alleen niks gewoons aan, want ze blijft zich doodziek voelen.
We gaan morgen proberen om weer verder te gaan rijden richting Göreme.
Rond 12.30 gaan rijden richting Ankara.
Om 20.30 kwamen we aan bij de “camping” dit was een vijf sterren hotel waar je op de parkeerplaats kon staan met stroom en water voor € 17, en als je van de douche, sauna, zwembad en de hamam gebruik wilde maken was het € 25, niet echt goedkoop dus, maar toch gedaan.
Het was qua weer een hele omslag, het vroor!
Dag 313 di 4 dec 2007
Vanochtend met een Dolmus (klein soort stadsbus) naar het centrum gegaan, dit is een half uur rijden, dus we gaan morgenochtend met de camper naar de stad om te kijken of we een ander plekkie kunnen vinden meer in de stad en voor weinig of geen centen, want Bar kwam spierwit en hondsberoerd uit de Dolmus.
Ankara komt op ons over als een zeer chaotische stad, we hadden een soort zakelijkheid verwacht omdat iedereen die we er over gesproken hebben zei dat het vol stond met overheidsgebouwen.
Die hebben we vandaag niet gezien, het heeft een armoedige uitstraling.
De mensen zijn ook wat stugger en spreken geen woord Engels, er komen hier blijkbaar weinig tot geen toeristen.
We zijn op zoek gegaan naar een extra kacheltje, want de camper verwarming begon een beetje rare bijgeluiden te geven, en Bar wordt er ook altijd een beetje benauwd van omdat hij warme lucht blaast (wat natuurlijk stofdeeltjes doet opwaaien).
Met deze lage temperaturen moeten we niet zonder verwarming komen te zitten!
We wilden zo’n (voor Nederland) ouderwets ding met twee van die gloeibuizen die rood worden en warmte stralen.
Hier in Turkije zie je bijna niet anders, want ze zijn goedkoop, klein en geven een heleboel warmte.
We hadden er snel één gevonden voor € 14,50, mooi!
Aan het eind van de middag weer terug met de Dolmus naar het hotel, dat ging ook niet makkelijk want er staan een stuk of honderd van die busjes en dan moet je wel de goeie eruit pikken die richting het hotel rijdt, dus na veel handen en voetenwerk hadden we het goede busje.
In de camper weer eens lekker gekookt en de kachel uitgeprobeerd.
Werkt perfect, op één buisje krijgt hij het 21 graden, hebben we mooi een backup als de camper verwarming er mee stopt en Bar wordt hier helemaal niet benauwd van.
Dag 314 wo 5 dec 2007
Vandaag eerst de camper weer geleegd en gevuld en nadat Bar zich weer een beetje beter voelde ( ze was weer kotsmisselijk en moe).
Het misselijke en de vermoeidheid komen niet uit de lucht vallen en is zeker geen gevolg van een voedsel vergiftiging, maar……… we zijn zwanger!!
Als alles goed gaat, want het is nog maar heel pril, en dus afwachten, krijgt Zazou rond 23 juli een broertje of zusje.
We zijn aan het eind van de middag naar het centrum gereden.
We vonden een goede plek in het centrum op een bewaakte parkeerplaats bij een restaurant waar we stroom en water kunnen pakken.
Er kwam zelfs een elektricien die stroom van een lantarenpaal aftapte zodat we daar stroom van konden pakken, dat zal je in Nederland niet overkomen!
Daarna wat gegeten en Sinterklaas gevierd in de camper.
Zazou stond erg te kijken dat Sinterklaas (ik) zomaar cadeautjes de camper ingooide.
Ze was er allemaal erg blij mee.
De kitsch barbiepop die we op het laatste moment bij een benzinepomp hadden aangeschaft viel het beste in de smaak.
Dag 315 do 6 dec 2007
Vandaag naar het museum of Anatolian Civilisations.
Bar was weer zo ziek, maar wilde toch mee.
Het was een mooi museum met veel mooie oude beeldhouwwerken, sierraden, keramiek en brons.
Daarna zijn we naar het etnografisch museum gegaan.
Dit was erg klein, maar had wel een hele mooie collectie textiel, sierraden, glas, keramiek en hout.
Daarna weer terug naar de camper waar Zazou en ik in het restaurant gegeten hebben, Bar voelde zich nog steeds niet lekker dus ging niet mee.
Dag 316 vr 7 dec 2007
Vandaag was Bar weer heel beroerd, dus wilde in de camper blijven.
Ik ben naar de Iraanse ambassade gegaan om te kijken of de visa’s die we in Istanbul hadden aangevraagd al klaar lagen.
Het was een gok omdat ik niet wist of Bar en Zazou er bij moesten zijn, maar gelukkig was dit niet nodig.
Het ging soepel, wel weer een papierwinkel en een telefoontje naar de ambassade in Istanbul, maar anderhalf uur later stond ik buiten met drie toeristenvisa’s.
We hebben heel veel mazzel want ze geven bijna geen toeristenvisa’s af, alleen transitvisa’s.
Op een transitvisum mag je maar zeven dagen in Iran zijn, wat voor ons dus plankgas door het land racen zou betekenen.
Op een toeristenvisum mag je dertig dagen in Iran zijn, wat ons de gelegenheid geeft redelijk rustig door het land te gaan.
Toen ik weer in de camper was ben ik even later weer in een taxi gestapt om naar het hoofdpostkantoor te gaan om te kijken of het pakketje met neusspray die mijn vader had opgestuurd al was gearriveerd.
Bar heeft i.v.m. de zwangerschap andere neusspray nodig, en die is niet verkrijgbaar in Turkije.
In het postkantoor waren 73 wachtenden voor me, maar ze weten hier wel van aanpakken want met twintig minuten was ik aan de beurt.
Alleen stond ik ook snel weer buiten want het was niet het goede postkantoor!
Weer in de taxi naar de andere kant van Ankara naar het goede kantoor.
Drie loketten verder was ik bij de goede afdeling, maar het pakketje was er nog niet.
Die kans was groot, maar nu weet ik wel waar ik moet zijn.
Daarna weer terug en gekookt in de camper.
Dag 317 za 8 dec 2007
Vanochtend was Bar ook niet lekker, maar ze wilde toch proberen de stad in te gaan.
We zijn naar de Citadel gegaan, dit is het oudst deel van Ankara en zou het meest interessante deel zijn.
Nou, dat viel erg tegen.
We kwamen net buiten de Citadel het museum voor transport tegen waar we even zijn gaan kijken, maar Bar voelde zich zo beroerd dat we weer snel naar de camper terug zijn gegaan.
Dag 318 zo 9 dec 2007
De hele dag met zijn drietjes in de camper gebleven na het kotsavontuur van gisteren hadden we niet zoveel zin in een herhaling en het is eigelijk altijd erg gezellig een dagje in de camper.
Zazou is lekker bij mij in bed gekropen en Ed bezorgde crackers op bed om de eerste opkomende misselijkheid de kop in te drukken. Daarna ben ik weer in slaap gevallen, dat gebeurd me de laatste dagen steeds vaker.
Toen ik wakker werd stond er een geroosterd broodje met ei op me te wachten.
Het is echt door Ed zijn lieve zorgen en de vrolijkheid van Zazou dat ik het allemaal een beetje volhoudt.
Ed en Zazou hebben veel spelletjes gedaan en elkaar lekker geamuseerd ik heb de hele dag op bed gelegen en van hun genoten op afstand en zo was de vermoeidheid/misselijkheid goed te verdragen en geen kots-toestanden.
Lekker nog een filmpje gekeken, Bedankt Jordy en Maroes!!!
Ed heeft pannenkoeken voor ons gebakken, heerlijk!!!
De laatste dagen, zeker als ik me rot voel, begin ik steeds meer naar huis te verlangen.
Naar vrienden en familie en simpele dingen als een kampioentje met brie en een lekker warm bad en het gewoon weten waar je bed staat.
Het zullen de hormonen wel zijn en/of een dood punt, we zijn nu natuurlijk al bijna zeven maanden weg.
Vanavond hebben we onze ouders, zusje en tante verteld over het heugelijke feit dat Zazou een broertje of zusje gaat krijgen.
Iedereen was heel enthousiast, van Cees en Truus hebben we nog geen reactie gehad want die waren net in het vliegtuig gestapt, dus die krijgen een leuk smsje als ze uitstappen.
Dag 319 ma 10 dec 2007
Vanochtend ben ik naar de man van het restaurant gegaan om te vragen of hij het ziekenhuis wilde bellen, want ik wist niet of we een afspraak moesten maken, of gewoon binnen konden lopen.
Hij heeft daarop zijn huisarts gebeld om te vragen wat het beste ziekenhuis was, die raadde ons nog een andere privé kliniek aan dan die wij gevonden hadden.
Hij heeft gebeld en een afspraak gemaakt, super!
Wij met de taxi naar het ziekenhuis.
Het was een heel mooi ziekenhuis, het leek wel een vijfsterren hotel.
We werden meteen opgevangen door iemand die de buitenlanders hielp en dingen voor ons vertaalde, dat kom je in Nederland niet tegen.
De gynaecologe was ook erg grondig, ze heeft een echo gemaakt en bloed en urine afgenomen voor onderzoek.
De echo was op zich goed, het hartje klopte en wat dicht moest zijn was dicht.
Voor de rest was er nog niet veel te zien, alleen zag ze een vlek in de baarmoeder die ze niet vertrouwde.
De vlek kon wat bloed zijn en dat moet verdwijnen anders is er grote kans op een miskraam.
Bar moet de hele week op bed blijven en veel drinken om het bloed te laten verdwijnen en dan moeten we volgende week weer terug komen om het te laten checken.
Een spannende week dus en nog een week hier in die weinig interessante stinkstad.
Toen we weer buiten stonden moest Bar meteen kotsen, en door het kotsen heen vroeg ze of ik wist of de Mc Donalds in de buurt was, want daar wilde ze eten!?
Ik ben gek op de Mc, maar als ik misselijk ben moet ik daar niet aan denken, maar goed, wij in de taxi naar de Mc.
Daar hebben we gegeten en zijn toen weer terug gegaan naar de camper.
Dag 320 di 11 dec 2007
Vandaag niet veel gedaan, Bar heeft wat gekotst en ik heb wat huishoudelijke dingetjes gedaan.
Dag 321 wo 12 t/m zo 16 dec 2007
Niet veel gedaan Bar was kotsmisselijk en moest op bed blijven en ik ben elke dag even met Zazou naar het winkelcentrum geweest om haar te laten uitrazen in het speelparadijs.
Dag 326 ma 17 dec 2007
Vandaag weer naar het ziekenhuis geweest om te kijken of het bloed bij Bar weg zou zijn en voor de bloedonderzoek uitslagen.
Alles was in orde, het bloed was weg, en het kindje was goed gegroeid van 0,57cm naar 1,26cm.
Het bloedonderzoek was ook allemaal goed, dus het is nu weer een gewone zwangerschap.
Voor Bar is er alleen niks gewoons aan, want ze blijft zich doodziek voelen.
We gaan morgen proberen om weer verder te gaan rijden richting Göreme.
Abonneren op:
Posts (Atom)
+of+IMG_2686.JPG)
.JPG)
.JPG)
